A

- ambona - stanowisko myśliwskie zbudowane nad ziemią na słupach, czasem na   drzewie,

- anons - głos psa oznajmiający znalezienie zwierzyny, inaczej oszczek,

- anonser - pies myśliwski głoszący znalezienie zwierzyny,

- antabka - bączek - uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej,

- apel - sygnał rozpoczęcia polowania,

- aportowanie - przynoszenie przez psa myśliwskiego strzelonej zwierzyny lub postrzałków,

- automat - broń myśliwska samopowtarzalna, może być śrutowa lub kulowa,

- awantaż - odchylenie kolby w prawo lub w lewo od osi lufy,

 

B

- badyle - nogi łosia, jelenia lub daniela,

- badylarz - łoś byk, o porożu w kształcie krótkiej tyki z długimi palczastymi odnogami,

- bałamut - pies gończy gubiący trop lub głoszący ptaka,

- bałuch - hałas, gwar w kniei spowodowany przez naganiaczy,

- bałuchy - trzeszcze - oczy zająca,

- bałwanek - kukła dzikiej kaczki, puszczana na wodę wabi inne kaczki,

- bałyk - czołganie się psa ku wytropionej zwierzynie,

- baran - samiec muflona,

- barłóg - legowisko dzików lub niedźwiedzi,

- basior - dorosły samiec wilk,

- basista - jeleń byk wyróżniający się grubym głosem,

- bączek - antabka - uchwyt do mocowania paska broni myśliwskiej,

- bąkać - wydawanie głosu przez psy gończe po znalezieniu tropu,

- bekowisko - okres godowy danieli lub miejsce godów danieli,

- bieg - noga dzika,

- bielenie - zdejmowanie skóry z ubitej zwierzyny,

- blaski - inaczej trzeszcze - oczy zająca,

- bobrowisko - osiedle bobrów,

- bokobrody - kępki dłuższych włosów, wyrastające na policzkach rysia, dzika, jenota,

- bok - inaczej nadlufka - broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych pionowo,

- broda - narośl pokryta dłuższym włosem, zwisająca pod szyją łosia,

- brok - dawna nazwa bardzo drobnego śrutu,

- bródka - krótkie piórka ułożone w płaską szczoteczkę, przy nasadzie ogona słonki,

- buchtowanie - rycie w ziemi przez dziki w poszukiwaniu żeru,

- buchtowisko - miejsce zryte przez dziki,

- bukowisko - okres godowy i miejsce godów łosi,

- burknięcie - odgłos zrywającego się z ziemi jarząbka,

- byk - samiec żubra, łosia, jelenia, daniela,

 

C

- cap - samiec kozicy,

- cewki - nogi sarny,

- chłyst - młody jeleń byk, który w czasie rykowiska przebywa w pobliżu chmary,

- chmara - stado żubrów, jeleni, łosi, danieli,

- chorągwie - inaczej flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia,

- chrap - głos łosia byka w czasie bukowiska,

- chrapanie - głos wydawany przez słonkę w trakcie lotu godowego (ciągu),

- chrapy - nozdrza żubra, zwierzyny płowej, muflona, kozicy,

- chyb - długa i gęsta szczecina na grzbiecie dzika,

- ciąg - przelot dzikich kacze lub gęsi na wodę rano lub wieczorem,

- ciągnięcie - powolne poruszanie się, wędrowanie żubrów, zwierzyny płowej, muflonów,

- ciec - ucieczka piesza kuraków,

- ciecier - cietrzew kogut,

- ciecieruk - młody cietrzew kogut

- cieciorka - kura cietrzewia,

- cieczka - okres godowy lisów, wilków, borsuków, jenotów, psów,

- cieki - nogi ptaków, kuraków,

- cielę - żubr, jeleń, daniel w pierwszym roku życia,

- cuch - węch psa myśliwskiego,

- czarna stopa - teren pozbawiony pokrywy śnieżnej,

- czemchanie - wycieranie poroża ze scypułu,

- czternastak - jeleń byk o siedmiu odnogach na każdej tyce,

- czterodwudziestak - jeleń byk mający po dwanaście odnóg na każdej tyce,

- czochrać się - wycieranie o drzewa jeleni lub dzików,

- czuszykanie - głos wydawany przez koguta cietrzewia podczas toków,

- czyrykanie - głos wydawany przez zwołujące się kuropatwy,

 

D

- darniak - samiec sarny (rogacz) o wybitnie słabych parostkach i małej tuszy,

- daszek - posyp - paśnik dla kuropatw lub bażantów,

- dławienie - duszenie zwierzyny przez drapieżniki czworonożne,

- dołowanie - umieszczanie strzałów poniżej miejsca celowania,

- dubeltówka - śrutowa broń myśliwska o dwóch lufach ułożonych poziomo obok siebie,

- dublet - ustrzelenie dwóch sztuk zwierzyny dwoma kolejnymi strzałami,

- dwudwudziestak - jeleń byk noszący wieniec o jedenastu odnogach na jednej tyce,

- dwudziestak - jeleń byk o dziesięciu odnogach na jednej tyce,

- dwudziestka - śrutowa broń myśliwska kaliber 20,

- dwunastak - jeleń byk o sześciu odnogach na jednej tyce,

- dwunastka - śrutowa broń myśliwska kaliber 12,

- dwururka - inaczej dubeltówka,

- dyndować - o lisie, borsuku wilku lub jenocie - biec truchtem,

- dziesiątak - jeleń byk o pięciu odnogach na jednej tyce,

- dzikarz - pies myśliwski używany do polowań na dziki,

- dziwerówka - strzelba myśliwska o lufach wykonanych ze stali damasceńskiej,

 

E

- ekspres - łamana broń myśliwska kulowa o dwóch lufach,

- elaboracja - własnoręcznie wykonywanie śrutowej amunicji myśliwskiej,

- eżektor - wyrzutnik łusek w myśliwskiej broni łamanej,

 

F

- fafle - obwisłe górne wargi psa myśliwskiego - wyżła,

- fajki - kły dzika rosnące w górnej szczęce,

- farba - krew zwierzyny,

- farbować - zostawiać krew na tropie,

- fartuszek - pęk jasnych włosów przy sromie sarny,

- fiołek - gruczoł zapachowy u lisa, znajdujący się przy nasadzie ogona,

- fladrować - zakładać fladry,

- fladry - sznury z czerwonymi szmatkami, służą do polowań na wilki,

- flagi - fragmenty scypułu zwisające z tyk jelenia w trakcie wycierania poroża,

- flanka - skrzydło myśliwych zagięte w kierunku miotu,

- flankować - obstawiać stanowiska na flankach,

- flinta - inne określenie strzelby myśliwskiej,

- fuzja - inne określenie strzelby myśliwskiej,

 

G

- gach - samiec zająca,

- gały - oczy zająca,

- gamrat - odyniec w okresie huczki,

- gawra - zimowe legowisko niedźwiedzia,

- gęba - pysk żubra,

- ględzenie - głos wydawany przez łanię,

- głosić - oznajmianie przez pasa, znalezienia tropu lub osaczenie zwierzyny,

- głuszak - pisklę głuszca,

- głuszka, głuszyca - samica głuszca,

- gomóła - jeleń byk po zrzuceniu poroża,

- gon - głos psów podczas pędzenia zwierzyny w miocie, okres godowy kozic,

- gońka - sarna koza grzejąca się poza okresem rui,

- gra - szczekanie psów gończych idących po tropie,

- grabarz - pies myśliwski zakopujący odnalezioną zwierzynę,

- grandle - szczątkowe kły w górnej szczęce jelenia,

- grot - odnoga kończąca tykę w parostkach kozła, zakończenie odnogi w wieńcu jelenia,

- gryzawka - pędy wierzby lub osiki nasycone solą, 

- grzywa - gęsta długa sierść na szyi i karku żubra, łosia, jelenia

- guzikarz - młody kozioł o porożu w kształcie niskich stożków, guzików,

- guziki - zwykle pierwsze poroże kozła,

- gwizd - ryj dzika, głos słonki i jarząbka, głos jelenia sika,

 

H

- haki - inaczej grandle, szczątkowe kły jelenia w górnej szczęce,

- huczka - okres godowy dzików inaczej lochanie,

 

I

- igły - rogowe igiełki u leśnych kuraków wyrastające po bokach palców,

- igrzysko - toki głuszców, miejsce toków głuszców,

 

J

- jasła - drabina na którą kładzie się karmę dla zwierzyny płowej,

- jazgot - ujadanie wilków lub psów,

- jaźwiec - borsuk,

- jednorurka - myśliwska broń o jednej lufie gładkiej,

- jucha - farba (krew) niedźwiedzia,

 

K

- kaliber - średnica lufy broni palnej,

- kalibrownik - przyrząd służący do sprawdzania i korygowania kalibru naboi śrutowych,

- kamionka - kuna domowa,

- kantak - pazur na tylnym palcu ptaka drapieżnego,

- kapelusznik - staropolska nazwa bardzo starego odyńca,

- kapitalny - samiec zwierzyny płowej noszący medalowe poroże,

- kaptur - nakrycie głowy ptaka łowczego, inaczej kapa,

- karawan - pojazd do przewozu ubitej zwierzyny,

- karmisko - miejsce wykładania karmy dla zwierzyny,

- kądziel - owłosienie szyi, karku i garbu żubra,

- kąpielisko - miejsce kąpieli dzików i zwierzyny płowej,

- kęsy - zęby ssaków drapieżnych,

- kipieć - ucieczka na oślep zająca,

- kiść pęk białych włosów u borsuka, zakończenie ogona żubra,

- kita - ogon lisa i wiewiórki,

- kitka - bródka kozicy,

- klamra - skrzydło linii myśliwych,

- klapak - młoda, zwykle nielotna kaczka,

- klapanie - pierwsza zwrotka pieśni głuszca,

- klaskanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca, inaczej korkowanie,

- klekotka - kołatka, służąca do straszenia zajęcy w czasie pędzenia,

- klępa - samica łosia, inaczej łosza,

- kluczka - odskok zwierza w bok podczas ucieczki,

- kłańce - zęby wilka,

- kłapać - odgłos wydawany przez dzika w stanie podniecenia,

- kłaść - ubić zwierza celnym strzałem,

- kłuć - dobić zwierza kordelasem,

- kobylarz - stary, bardzo duży wilk,

- kocioł - sposób polowania na zające,

- kokanie - głos wydawany przez cieciorkę,

- kokcielić - o pardwach i cietrzewiach - wydawać głos,

- kołatka - przyrząd służący naganiaczowi do straszenia zwierzyny,

- kołnierz - długie piórka wokół szyi koguta bataliona,

- komora - klatka piersiowa zwierzyny,

- kopnięcie - uderzenie kolby broni myśliwskiej w ramię podczas strzału,

- kopno - legowisko zająca w śniegu,

- kopyra - gwarowa nazwa zająca,

- kordelas - długi, prosty nóż myśliwski, służy do dobijania zwierzyny,

- korkowanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca,

- korona - co najmniej trzy odnogi w górnej części wieńca jelenia,

- koryto dzicze - ślad przejścia dzików w głębokim śniegu,

- kosacz - stary cietrzew,

- kot - nazwa zająca i rysia,

- kotlina - zagłębienie w ziemi, stanowiące legowisko zająca w okresie bezśnieżnym,

- koza - samica sarny (siuta) i kozicy,

- kozioł - samiec sarny (rogacz),

- koźlę - sarna do jednego roku życia,

- kożuch - futro zająca,

- krajce - brzegi dzioba jastrzębia,

- krechtanie - głosy wydawane przez głuszce podczas zapadów,

- krektun - jednoroczny głuszec nie biorący udziału w tokach,

- kreślić - robienie śladów skrzydłami, podczas toków głuszca, cietrzewia,

- krykucha - kaczka krzyżówka, wyhodowana w niewoli, 

- kudłacz - gwarowa nazw niedźwiedzia,

- kudły - długa sierść niedźwiedzia,

- kufa - pysk psa myśliwskiego (wyżła),

- kulka - haczyk służący do patroszenia ptactwa,

- kulkowanie - patroszenie ptactwa za pomocą kulki,

- kureń - nazwa gwarowa szałasu myśliwskiego,

- kurkówka - dawna broń myśliwska o zewnętrznych kurkach,

- kuwiek - piszczałka do wabienia ptaków,

- kwadruplet - cztery celne, oddane bezpośrednio po sobie strzały,

- kwiat - ogon zwierzyny płowej i borsuka,

- kwiatek - białe zakończenie kity lisa,

 

L

- lampy - oczy wilka,

- latarnia - łeb wilka,

- legawiec - pies myśliwski wystawiający zwierzynę,

- legowisko - stałe lub czasowe miejsce odpoczynku zwierzyny,

- licówka - łania prowadząca chmarę jeleni,

- linia - szereg myśliwych ustawionych w równych odstępach podczas polowania,

- linijka - pojazd konny służący do przejeżdżania myśliwych podczas polowania,

- lira - ogon cietrzewia,

- liszka - samica lisa,

- liściarka - młode pędy drzew i krzewów, nasączone solą służące do dokarmiania,

- lizawka - urządzenie łowieckie służące do wykładania soli zwierzynie,

- locha - samica dzika,

- lochanie - huczka dzików,

- loftka - śrut o średnicy powyżej 4,5 mm,

- loki - zdeformowane sterówki u kaczora kaczki krzyżówki - trofeum,

- loty - skrzydła ptaków,

- lufa - główna część broni palnej,

- lustro - jasna plama na pośladkach zwierzyny płowej, biała plama na barkach głuszca,

- lusterko - plamy na skrzydłach kaczek,

 

Ł

- łaja - kilka sfor ogarów,

- łania - samica jelenia i daniela,

- łańka - młoda łania nie prowadząca cielaka,

- łapa - noga zwierzęcia zakończona pazurami,

- łojny - tłusty, o zwierzynie w dobrej kondycji,

- łopatacz - samiec łosia lub daniela noszący poroże w kształcie łopaty,

- łopaty - prawidłowa forma poroża łosia i daniela, przypominająca łopaty,

- łosza - samica łosia, klępa,

- łoszak - młody łoś,

- łowiec - staropolska nazwa myśliwego,

- łowny - samiec jeleniowatych, który osiągnął pełnię rozwoju osobniczego,

- łowy - staropolskie określenie polowania,

- łoże - drewniana część broni myśliwskiej, osada (kolba i szyjka),

- łupież - wypchana skóra ptaka służąca do układania ptaka łowczego,

- łyżka - ucho zwierzyny płowej,

- łzawica - dołek łzowy w przednim kącie oka jelenia i daniela, 

 

M

- maisz, maiż - młody niedoświadczony ptak łowczy,

- majak - czółno zamaskowane trzciną lub gałęziami, do polowań na ptactwo wodne,

- malowanie - wycieranie się dzików i jeleni o drzewa po wyjściu z babrzyska,

- mamrotanie - mruczenie niedźwiedzia,

- marcowanie - okres godowy u rysia i żbika,

- marczak - zając urodzony w marcu,

- markowanie - zaznaczanie przez wyżła obecności zwierzyny,

- marmurek - białe plamy na sterówkach ogona głuszca,

- matecznik - bezpieczna ostoja zwierzyny,

- medalion - spreparowana głowa z szyją ptaka lub ssaka,

- mener - przewodnik psa myśliwskiego,

- michałek - dubelt, pochodzący z drugiego lęgu,

- mieszek - wabik na przepiórki,

- mikita - lis,

- mikot - wabik do wabienia kozłów,

- miot - młode zwierząt ssących urodzone z jednej ciąży,

- młódka - młody ptak łowczy,

- mnich - jeleń byk o porożu w kształcie niskich guzów,

- molet - nacięcia matujące powierzchnię szyny lub nasadę muszki,

- morda - pysk drapieżników,

- możdżeń - wyrostek kostny na czaszce jeleniowatych,

- murzyn - młody kogut cietrzew,

- muszla - przyrząd do wabienia jeleni byków w okresie rykowiska,

- myłkus - samiec zwierzyny płowej o porożu wyraźnie zniekształconym,

- myszka - młody piżmak,

 

N

- nadlufka - broń myśliwska o lufach ułożonych pionowo,

- nadoczniak - druga odnoga wieńca jelenia byka lub łopaty daniela, 

- naganiacz - pomocnik myśliwego, którego zadaniem jest naganianie zwierzyny,

- naganka - grupa naganiaczy współpracujących ze sobą na polowaniu zbiorowym,

- narogi - jadalne narządy wewnętrzne zwierzyny grubej,

- narzynacz - pies myśliwski szarpiący i gryzący ubitą zwierzynę,

- nazimek - młody zając urodzony w jesieni,

- nemrod - żartobliwa nazwa myśliwego,

- niedokuna - młoda kuna,

- niedolisek - młody lis,

- niedostęp - cecha tropu jeleniowatych, odcisk tylniego badyla ,

- niekoronny - jeleń byk noszący wieniec, którego tyki nie mają koron,

- nielot - młody ptak nie umiejący latać lub dorosły w okresie pierzenia,

- nogawice - gęste upierzenie na zgrzebłach głuszca,

- norowce - psy myśliwskie przeznaczone do pracy w norach,

- nurek - ptak łowczy potrafiący atakować od spodu,

 

O

- obciąć - ustalić za pomocą tropienia obecność zwierzyny w miocie,

- obcierka - strzał raniący powierzchownie zwierza,

- oczniak - pierwsza od róży odnoga wieńca jelenia i łopaty daniela,

- oczyć - rozglądanie się zwierzyny,

- odbić - odłączyć się od stada,

- odkapturzyć - zdjąć kaptur z głowy ptaka łowczego,

- odnoga - odgałęzienie tyki w porożu jeleniowatych, 

- odtylcówka - broń myśliwska ładowana od tyłu,

- odwiatr - woń wydzielana przez strzeloną zwierzynę,

- odyniec - samiec dzika powyżej 4 lat,

- odzew - odezwanie się na trąbce, w odpowiedzi na sygnał myśliwski,

- oganiać - obieganie przez jelenia byka chmary łań w czasie rykowiska,

- okno - otwór wejściowy do nory lisa,

- omyk - ogon zająca,

- opalone - brązowe lub czarne zabarwienie oręża dzika i haków jelenia,

- opolować - objąć polowaniem część łowiska,

- oręż - trofeum myśliwskie z dzika - szable i fajki, czasem wieniec jelenia,

- organista - młody jeleń byk, który pierwszy rozpoczyna rykowisko,

- osacznik - dawna nazwa naganiacza,

- osada - łoże,

- osadzanie zwierzyny - zatrzymywanie w miejscu zwierzyny przez psa,

- osiadła - zwierzyna, która nie zmienia swojej ostoi,

- osiemnastak - jeleń byk o dziewięciu odnogach na każdej tyce,

- oskrzydlić - postrzelić ptaka w skrzydło,

- osmużać - obielić zająca lub królika (ściągnąć skórę),

- ostatni kęs - włożony w pysk strzelonej zwierzyny fragment złomu,

- ostęp - część lasu z ostoją zwierzyny,

- ostoja - teren stałego przebywania zwierzyny,

- ostroga - wyrostek z tyłu odnóży kuraków, pierwszy sęk łopaty daniela,

- ostrolotka - trofeum z jednej z lotek w skrzydle cietrzewia i słonki,

- ostry - o psie - cięty,

- oszczek - szczekanie psa myśliwskiego, sygnalizującego znalezienie zwierzyny,

- oślada - trop kury na śniegu,

- otok - długa smycz służąca do prowadzenia psa myśliwskiego,

- otrąbić - ogłosić koniec polowania sygnałem myśliwskim,

- otropić - ustalić miejsce przebywania zwierzyny za pomocą tropów,

- owca - samica muflona,

- ósmak - jeleń byk z wieńcem o czterech odnogach na każdej tyce,

 

P

- parostki - poroże samca sarny. Trofeum myśliwskie.

- pędzenie - p. miot.

- pióro - ogólnie ptactwo łowne (strzelać do pióra - polować na ptactwo); 

- pióra chybu - długie i sztywne włosy na karku dzika. P. chyb.

- pokot (rozkład )- ułożenie upolowanej zwierzyny w rzędy z zachowaniem myśliwskiej hierarchii gatunków.

- polowanie zbiorowe - polowanie, w którym uczestniczy przynajmniej dwóch myśliwych, współpracujących ze sobą.

- płaz (kordelasa, noża) - boczna powierzchnia głowni białej broni.

- postrzałek - zwierz, ptak zraniony przez myśliwego.

- przelatek - młody dzik, urodzony w roku poprzednim. Bez względu na płeć.

- przesmyk, weksel - stała, znana trasa przemieszczania się zwierzyny w konkretnej części lasu.

- puścić bez strzału - p. nie strzelany zwierz.

 

R

- rogacz - kozioł - samiec sarny.

- rozkład (pokot ) - ułożenie upolowanej zwierzyny w rzędy z zachowaniem myśliwskiej hierarchii gatunków

 

S

- sady - zlatywanie się w jedno miejsce kaczek,

- sadlisty - zwierzyna obrośnięta tłuszczem,

- sadowić - umieszczać ptaka łowczego na berle,

- sadzić - szybki bieg zwierzyny,

- sagalasówka - dawna broń myśliwska, z końca XVIII wieku,

- sak - rodzaj sieci do łapania ptaków,

- samura - locha,

- sarnina - dziczyzna z sarny,

- sekundowanie - naśladowanie przez wyżła innego, który wystawia zwierzynę,

- selekt - sztuka przeznaczona do odstrzału selekcyjnego,

- sęk - wyrostek na łopacie daniela i łosia,

- sfora - rzemień do prowadzenia psów gończych, kilka lub kilkanaście psów gończych,

- siać - duży rozrzut broni myśliwskiej,

- siąg - rozpiętość skrzydeł ptaków,

- sidło - kłusownicza pętla do łapania zwierzyny,

- siekaniec - używane zamiast śrutu drobne kawałki ołowiu lub innego metalu,

- sietnik - mający pieczę nad sieciami w dawnej służbie łowieckiej,

- siodło - biała plama po obu stronach grzbietu muflona,

- siuta - koza,

- skałka - w broni skałkowej, krzemień do krzesania iskier,

- skałkówka - dawna broń myśliwska, odpalana iskrą ze skałki,

- skarmiać - zużycie karmy do karmienia zwierzyny,

- skład - postawa strzelecka myśliwego,

- składać się - podniesienie broni do dołka strzeleckiego,

- składność broni - dopasowanie broni do myśliwego,

- skłuć - dobić kordelasem postrzałka,

- skłusować - pozyskać nielegalnie zwierzynę,

- skoki - nogi zająca, część nóg ptaka,

- skolenie - głos lisa,

- skrom - tłuszcz zająca i królika,

- skromny - tłusty,

- skrzekot - niepłodny mieszaniec cietrzewia i głuszca,

- słuchy - uszy dzika, zająca i królika,

- słupek - siad na tylnych skokach zająca lub królika,

- smuż - skóra zająca i królika,

- smycz - rzemień lub linka do prowadzenia psa przy nodze,

- sokolarnia - miejsce hodowli ptaków łowczych,

- sokolnictwo - układanie i polowanie z ptakami łowczymi,

- sokolnik - polujący z ptakami łowczymi lub je układający,

- solnik - lizawka,

- spadły - słaby wychudzony zwierz,

- spałowanie - zdzieranie zębami przez jelenie, łosie i daniele, kory z drzew,

- spłonka - część naboju myśliwskiego, służąca do zapalenia prochu,

- spudłować - nie trafić do zwierzyny,

- spust - język spustowy broni myśliwskiej,

- spuścić - zwolnić psa z otoku lub smyczy, zestrzelić lecącego ptaka,

- stanowisko - miejsce gdzie myśliwy oczekuje na zwierza,

- starka - samica ptaka wodząca młode,

- staśmienie wieńca - silnie spłaszczone tyki poroża jelenia,

- stawka - noga lisa i borsuka,

- stękanie - głos byka jelenia i łosia, przypominający stękanie,

- stopa - określenie powierzchni ziemi podczas polowania,

- stopka - zakończenie kolby broni myśliwskiej,

- stożek przejściowy - zwężanie się przewodu lufy za komorą nabojową,

- strąbić - zwołać myśliwych za pomocą trąbki,

- stroik - wabik na ptaki,

- strugi - przednie siekacze zająca i królika,

- strychulec - krótko obcięty ogon wyżła niemieckiego,

- strzałowe - opłata za pozyskaną zwierzynę,

- strzelba - śrutowa broń myśliwska,

- strzelony - zwierz trafiony śmiertelnie,

- strzyc - obgryzać rośliny, nadstawiać uszu,

- strzyże - wąsy zająca,

- suka - samica psa, lisa, jenota lub borsuka,

- suknia - sierść zwierzyny płowej i dzika,

- sygnałówka - myśliwska, metalowa trąbka do grania sygnałów myśliwskich,

- syk - jeden z głosów cietrzewia, wydawany podczas toków,

- sylwetka - obrys zwierza,

- szabas - przerwa w tokach cietrzewia podczas wschodu słońca,

- szable - dolne kły dzika,

- szarak - zając,

- szarawary - długie włosy obrastające uda ssaków drapieżnych,

- szarża - atak dzika,

- szczecina, szczeć - włosy na ciele dzików,

- szczek - głos wydawany przez psy, lisy i sarny,

- szczenna - ciężarna suka,

- szczotki - igły - piórka u nóg koguta głuszca w okresie godowym,

- szczuć - gonić zwierzynę chartami,

- szczwacz - układacz chartów i ogarów,

- szczwać - polować z chartami,

- szczwany - zwierz doświadczony, chytry,

- szczypce - dawniej kleszcze do łapania borsuków żywcem,

- szesnastak - jeleń byk o ośmiu odnogach na tykach,

- szesnastka - broń śrutowa, kaliber 16,

- szlak - droga, którą często ciągnie zwierzyna,

- szlakować - tropić zwierzynę,

- szlifowanie - czyhitanie, głucha pieśń - ostatnia zwrotka pieśni głuszca,

- sznur - trop wilka lub lisa,

- sznury - fladry,

- szpicak - samiec zwierzyny płowej w pierwszym porożu w kształcie szpiców,

- szpile - raciczki,

- szpilki - igły,

- szpony - palce ptaków drapieżnych, uzbrojone w pazury,

- sztucer - myśliwska broń kulowa,

- sztuka - pojedynczy zwierz,

- szyć - strzelać wiele razy,

- szdlarz - samiec jeleniowatych o porożu bez odnóg,

- szyjka - najwęższa część łoża, służąca za uchwyt broni,

- szyna - połączenie luf broni myśliwskiej śrutowej lub kombinowanej,

- ściągać - wolne dochodzenie psa do zwietrzonej zwierzyny,

- ścinka - sierść zwierza obcięta kulą w miejscu trafienia,

- ślad - dawniej trop, znak pozostawiony przez zwierzynę, poza tropem,

- śladować - tropić,

- ślepia - oczy drapieników,

- ślimy - rogi muflona,

- śrut - ołowiane kulki, stanowiące pocisk naboju śrutowego,

- śrutówka - myśliwska broń śrutowa,

- świece - oczy zwierzyny płowej,

- świstanie - głos wydawany przez słonkę w czasie ciągu,

 

T

- tabakiera - zakończenie ryja dzika,

- tabun - duże stado dzikich gęsi lub kaczek,

- talerz - lustro, chusteczka, serwetka - biała plama na zadzie jeleniowatych,

- tarzać się - kąpać się w piasku, dotyczy jeleni i dzików,

- tarzawisko - suche, piaszczyste miejsce, w którym tarzają się jelenie i dziki,

- tchórek - fretka,

- toki - gra godowa ptaków,

- tokowik - ptak, który pierwszy odzywa się na tokowisku,

- tokowisko - sadowisko - teren na którym ptaki odbywają gody,

- ton główny - korkowanie - trzecia zwrotka pieśni głuszca,

- trafić - ubić zwierzynę celnym strzałem,

- trąbka brzozowa - wabik na łosia,

- trelowanie - druga zwrotka pieśni głuszca,

- tresura - układanie psa myśliwskiego,

- trofeum - spreparowane części zwierzyny łownej,

- trojak - trójlufka,

- troki - pętle, rzemienne lub sznurowe, do noszenia ubitego ptactwa,

- trop - odciski stóp zwierząt na śniegu lub na ziemi,

- tropienie - śledzenie zwierzyny po tropach, dochodzenie postrzelonej zwierzyny,

- trop sfarbowany - trop farbującej zwierzyny,

- trop wejściowy - trop prowadzący do tropionego miotu,

- trop wyjściowy - trop prowadzący na zewnątrz tropionego miotu,

- trójlufka - trzylufowa broń myśliwska,

- tryplet - trzy celne strzały jednego myśliwego do różnych celów,

- trzebienie - usuwanie jąder ubitej zwierzynie,

- trzeszcze - bałuchy, blaski - oczy zająca,

- trzymać - osaczenie zwierzyny przez psy myśliwskie,

- tumak - kuna leśna,

- turzyca - sierść zająca i królika, nazwa zajęcy i królików,

- tusza - ciało ubitej zwierzyny grubej,

- tuszka - ciało ubitej zwierzyny drobnej,

- tyka - główna część poroża jeleniowatych,

 

U

- ubić - strzelić, ustrzelić, upolować zwierza,

- uchodzenie zwierza - ucieczka zwierzyny,

- urożenie - rogi tura, żubra. Trofeum myśliwskie,

 

W

- wachlarz - ogon koguta głuszca. Trofeum myśliwskie,

- warchlak - dzik w pierwszym roku życia, bez względu na płeć,

- weksel - p. przesmyk,

- wieniec - poroże samca jelenia. Trofeum myśliwskie,

- wypchnąć zwierzynę - o naganiaczu lub psie - wypędzić, wypłoszyć zwierzynę,

- wziąć miot - przeprowadzić polowanie na obszarze konkretnego miotu. p. miot,

 

Z

- zagniazdownik - pisklę opuszczające gniazdo zaraz po wykluciu się 

- zapady, ciągi - przyloty kogutów głuszca wieczorem na tokowisko 

- zaśnieżyć się, zakopać się - o cietrzewiu: zagrzebać się w śniegu 

- zestrzał - miejsce, w którym stała zwierzyna w chwili oddania do niej strzału.

- zielonka - młoda kuropatwa w pierwszym upierzeniu 

- zierniki - oczy ptaka 

- zwrotka - każda z czterech części pieśni tokującego głuszca